Rozdział X

Heeeej *_*
No a więc jest kolejny rozdział a dedykuję go Patrycji Horan
A więc...
MIŁEGO CZYTANIA!!!
PS. Tekst może zawierać treści o tematyce brutalnej bądź erotycznej. Zawarte są tu również wulgaryzmy...

CZYTASZ NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ!!!
~*~*~

„-Perrie jest super ale ma trochę inny gust niż reszta dziewczyn… 
Woli bardziej rokowe ciuchy, w ciemnych odcieniach i… a zresztą sama zaraz zobaczysz, już jesteśmy na miejscu…”                                                                                      
To co zobaczyłam było… WOW! Willa nie dość, że była ogromna to jeszcze przepiękna. Ruszyliśmy do środka, było tam jeszcze piękniej niż na zewnątrz
Potem oprowadzili mnie po całym domu.
Najpierw pokazali kuchnie, potem salon, jadalnie,  łazienki swoje sypialnie, pokoje gościnne i pokój muzyczny, do którego swoją drogą pewnie nie raz będę się wymykać. A na sam koniec zostawili mój pokój.
Bałam się tego co mogę tam zobaczyć. Weszłam i zobaczyłam…
Nic!
Pokój był cały biały nie było tu nic…
Jedynie na środku pokoju zobaczyłam katalogi: z meblami, farbami , akcesoriami do pokoi…
Odwróciłam się i spojrzałam na nich pytającym wzrokiem. Odpowiedział mi Payne.
– Nie wiedzieliśmy co lubisz i co ci się podoba więc zamówiliśmy ekipę, która opróżniła ten pokój i przemalowała na biało, abyś ty mogła go zaprojektować. Do kiedy twój pokój nie będzie gotowy będziesz mieszkała w sypialni gościnnej. Gdy już się na wszystko zdecydujesz powiesz nam a my zamówimy ekipę…
Ja kiwnęłam tylko głową…
Nie miałam zamiaru nikogo zamawiać …
Sama wszystko zrobię!
– A co jest za tymi drzwiami? – wskazałam palcem na dwie pary drzwi.
– Za jednymi jest twoja łazienka a za drugimi  twoja garderoba – powiedział Niall a ja rozpłynęłam się w jego głosie… Był cudowny i… STOP! Co za dużo to nie zdrowo, koniec tych myśli…
Rzuciłam im krótkie spojrzenie i ruszyłam w stronę łazienki.
– Wow – wymsknęło mi się… Byłą świetna… Nowoczesna w kolorach brązu, beżu i kawy z mlekiem… Jednym słowem cudowna…
- Czyli się podoba? – zapytał Louis a ja tylko przytaknęłam głową i ruszyłam  w stronę garderoby…
Zanim ją otworzyłam usłyszałam jak Zayn mówi
-Może to nie są rockowe ciuchy ale część z nich takie jest a reszta jest czarne lub ciemne...
Nie są to ciuchy w twoim stylu, są za mało dziewczęce... - Dodał Hazza
A ja w myślach zrobiłam WTF bo nie wiedziałam ni chuja skąd on może wiedzieć jaki mam styl...
O tworzyłam drzwi i zamarłam…
To…
Był...
Raj…
Nie było żadnych kolorowych obcisłych topów, kolorowych koszuleczek, sweterków, żakietów, spódniczek, sukienek, kolorowych kozaczków, baletek, szpileczek na obcasiku, sandałków, sweet biżuterii i kapelusików…
Nie… Zamiast tego były luźne koszulki z różnymi wzorami, ciemnie jeansowe spodnie, koszule, bejsbolówki i inne bluzy, trampki, glany, martensy, skejty (buty), fullcapy...                                                                   Było tylko kilka butów na koturnie albo szpilek, i sukienek, ciuchów oraz biżuterii na imprezy… Ale to tylko kilka i miały na to swój własny malutki kącik…
I nawet one były boskie…
Tak mnie zatkało ,że się nie odezwałam.
Wyszłam i spojrzałam na Malika i powiedziałam
-Twoja dziewczyna ma zajebisty gust… - Hazzie opadła kopara…XD
- Ale barany głupie... To są ciuchy rockowe i punkowe...
Zrobiłam facepalma a oni moje słowa puścili mimo uszu...
-Kiedy ty oglądałaś zadzwoniła moja dziewczyna – powiedział Liam – zorganizowały ognisko powitalne dla Ciebie. Tylko w naszym gronie… Wyjeżdżamy za godzinę… O 19…Zgadzasz się?
- Spoko – powiedziałam
- To dobrze. Dziewczyny bardzo chciały Cię poznać. Wcześniej Malik nie mówił nikomu, że ma siostrę, za co na marginesie dostał już od nas i dziewczyn niezły opieprz – Zabolało… Nic o mnie nie mówił? Nawet nie przyznał się ,że ma siostrę… Chciałam mu wybaczyć, ale czara się przelała… Za bardzo mnie to boli aby wybaczyć…
Louis zaśmiał się a Liam kopną go w kostkę… Dopiero wtedy zrozumiał co powiedział i momentalnie przestał się śmiać, pobladł i spojrzał na Zayna, który był równie przerażony jak sam Louis… Bali się, że wybuchnę…
O nie...
Zaskoczę ich.
–Spoko – powiedziałam spokojnie zadziwiając ich i zaraz krzyknęłam – WYPIERDALAĆ!!! Muszę się przebrać!
I takim to sposobem zostałam sama i zaczęłam się przygotowywać na ognisko…
Postanowiłam najpierw przygotować ubrania…
Wybrałam to

(zamiast baletek czarne martensy)













Następnie poszłam do łazienki i wzięłam prysznic i przebrałam się we wcześniej przygotowany zestaw i zrobiła m sobie taki makijaż: I zrobiłam sobie taki makijaż

O tak!
Uwielbiałam ciemny makijaż!
Podkreślał on moje ciemne oczy i jasną, niemal chorobliwie bladą, skórę…
Bardziej przypominałam mamę natomiast braciszek wdał się w tatę, ja mam po nim tylko oczy…
A włosy przefarbowałam na czarno bo tak wyglądałam lepiej niż w blond…
Te bardziej odzwierciedlają mój charakter…
Zanim się obejrzałam a była już 18:45 i musiałam zejść na dół do tych debili…
-.-
Wzięłam jeszcze czarną torebkę i włożyłam do niej portfel, chusteczki i telefon…
Wszyscy już na mnie czekali.
Gdy zeszłam uśmiechnęli się do mnie ale gdy ja odpowiedziałam im chłodnym spojrzeniem spoważnieli.
Bez słowa udaliśmy się do 9 osobowego minibusa…
Chłopcy usiedli w dwóch pierwszych rzędach a ja sama w trzecim…
W sumie mi to odpowiadało…
Całą drogę słuchałam piosenek m.in. „Give Me Love”,
i zanim się obejrzałam byliśmy już na miejscu.
Kiedy wysiedliśmy z samochodu skierowaliśmy się w stronę plaży.
Szliśmy i doszliśmy do małej zatoki zakrytej skałami w której paliło się ognisko.
Siedziała przy nim jakaś dziewczyna, która gdy tylko nas zauważyła podbiegła i wskoczyła w ramiona Malika…
Gdy się od niego oderwała rozpoznałam w niej moją idolkę – Perrie Edwards – lecz postanowiłam zachowywać się normalnie i nie pokazywać, że jestem fanką…
Następnie przywitała się z resztą chłopców buziakiem w policzek a następnie zwróciła się do mnie.
Zaczęła mi się uważnie przyglądać czego nie lubię.
Już miałam jej coś powiedzieć ale uprzedziła mnie sama Perrie i powiedziała:
- Wyglądasz troszkę inaczej niż opowiadał Zayn… W każdym razie jestem Perrie Edwards- przedstawiła się a ja podałam jej rękę mówiąc:
- Isabella Malik, ale mów mi Bella – powiedziałam wypranym z głosu uczuć…
Zdziwiła się nieco moją postawą ale nie wnikała w nic…
Sądzę, że będę w stanie ją polubić…
Zapadła cisza, którą przerwał Louis
- A gdzie Elka i Danielle? – zapytał.
Jak na zawołanie z mroku wyłoniły się dwie kobiece postacie.
Szły w nasza stronę…
Z daleka ich nie rozpoznałam ale gdy znalazły się 10 metrów przed nami rozpoznałam je…
Minęły prawie dwa lata a one prawie się nie zmieniły…
Tylko włosy im trochę urosły.
Tak…
To były one…
Przede mną stały dziewczyny, które myślałam, że nigdy więcej nie spotkam..
Dziewczyny, które powstrzymały mnie przed samobójstwem
Danielle Peazer i Eleanor Calder...

~*~*~

Hej :D

Niestety nie dodam rozdziału w sobotę bo jadę do prababci...

xD

Ale muszę uważać bo będziemy przejeżdżali przez Jarosław i mogą mnie zabrać xDD

(Tam jest psychiatryk)

Mam nadzieję ,że się rozdział podobał...

W komentarzach proście o dedyki :333

AHA!

I chciałabym Was zaprosić na niesamowitego bloga!!!

Piszą go niesamowite dziewczyny *_*

http://normalnienienormalna69.blogspot.com/

:333

ZAPRASZAM DO KOMENTOWANIA!!!

PS. Jeżeli ktoś z Was ma bloga to proszę abyście informowały mnie o nowych rozdziałach :DDD