Prolog

Na pierwszy rzut oka jestem beztroską, pełną życia osobą…
Po prostu szczęśliwą…
Tak…
Taka jestem na pierwszy rzut oka…
A kiedy skończysz przyglądać się mojej roześmianej twarzy spójrz w moje oczy – zwierciadło mojej duszy…
Czy widzisz w nich szczęście?
Nie…Nie widzisz…
Tak myślałam…
Wiesz co tak naprawdę czuję?
Złość…
Ból…
Nienawiść…
Te słowa w zupełności wystarczą aby opisać co czuję.
Nie trzeba niczego więcej…
No bo co może czuć osoba, która jest sama na tym świecie…
No… prawie sama…
może i mam przyjaciół… a czy są oni prawdziwi?
Z całą pewnością mogę powiedzieć
„Nie! Nie są!”
Teraz pewnie myślisz „To dlaczego się z nimi zadajesz?”
Odpowiedź jest prostsza niż ci się wydaje
– boje się samotności…
Tak długo byłam sama, że najzwyczajniej w świecie się jej boję… Prawda jest taka, że sama muszę radzić sobie z moim życiem…
Sama muszę stawiać czoła moim problemom…
Do tej pory jakoś sobie radziłam i radziłabym sobie dalej…
Do tej pory też myślałam, że gorzej być już nie może…
Jednak jak to mówią
„Niby niemożliwe, a jednak dzieje się”
Tak jest i w moim przypadku…

~*~*~
Ufff...
Mój pierwszy post mam już za sobą xD
Mam nadzieję, że nie jest tak źle xD
A więc...
Miłego czytania :D